وقتی که من مردم چشمانم را باز بگذارید تا همه بدانند

                                                                              چشم به راه مردم

وقتی که من مردم مرا در تابوت سیاه بگذارید تا همه بدانند

                                                                 سیاه تر از آنچه سیاهی است زندگی کردم

وقتی که من مردم تابوتم را در یخ بپوشانید تا به جای یادم

                                                                       برای روزگارم گریه کنند

   وقتی که من مردم دستانم را باز بگذارید تا همه بدانند

                                  تا همه بدانند به آنچه میخواستم نرسیدم

 

پرنده ای را که دوست داری رهایش کن

                                    اگر عاشقت باشد برمی گردد

وگر نه.........................................

    (شعره.ولی جواب میده امتحان کنید )

یاد تو هر تنگ غروب تو قلب من میکوبه .........................

   مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست

   یا شب و  روز  به  جز  فکر  تو ام  کاری  هست

آنکه در دل هوس سوختن ما میکرد

                                                                 کاش می آمد و از دور تماشا میکرد!!!!!

قشنگ بود؟؟؟نظر یادت نره!!! 

افسوس

     یکی را دوست می دارم ولی افسوس او هرگز نمیداند

    نگاهش میکنم شاید بخواند از نگاهم که او را دوست دارم

            ولی افسوس        او هرگز نگاهم را نمی خواند

          به برگ گل نوشتم من او را دوست دارم 

 ولی افسوس او برگ گل را به زلف کودکی اویخت تا او را بخنداند

به مهتاب گفتم ای مهتاب سر راهت به کوی او سلام برسان و بگو

                         که یکی را دوست دارم

     ولی افسوس ابر سیه امد ز روی ماه تابان را پوشانید 

              صبا را دیدم و گفتم صبا دستم به دامانت

          بگو از من به دلداری که او را دوست می دارم

 ولی افسوس زاو ابر تیره برقی جست و قاصد را میان راه سوزانید

کنون وان راه   از هر جا دگر با خود کنم بخوا

                                             یکی را دوست میدارم

                       ولی افسوس او هرگز نمیداند

به سفارش یکی از دوستام بود