در شب سرنوشت ما را بپذیر

تو را آسان نمیتوان شناخت

وقتی میگویی علی (ع)خودت از خودت می ترسی .از این که اسمش را بر زبان آورده ای‌ جا میخوری.حس میکنی سایه سنگینی رویت

افتاده است که بسیار بزرگ و بلند است .سایه ی اسم علی هم تو را می لرزاند .

وقتی میگویی امیر المومنین پر از احترامی همه ی وجودت آرام و مودب است .فکر میکنی در پیشگاه کسی هستی که همه در  چیز بر تو

 و بر همه مقدم است و مقدر شده که بزرگ تو و بزرگ همه باشد .

این طوری است که می بینی با یک شخصیت پیچیده طرفی که جذابیت هایش تو را گرفتار خود کرده است؛ تولدش . زندگی اش و بعد از

همه این قصه ها .شهادت غریبانه اش . هر کدام فصلی از کتابی است که هر چه قدر بخوانی برایت سنگین تر میشود ...